Julika Rudelius

Forever

Het portret dat Julika Rudelius schetst van enkele vermogende Amerikaanse vrouwen is meedogenloos. En toch uit Rudelius nergens kritiek of veroordeelt ze hun handelswijze. Evenmin filmt ze hen vanuit een onbarmhartige hoek. Ze observeert, registreert, legt vast. De vrouwen doen zelf het werk. Terwijl zij het verval en de ouderdom tegen proberen tegen te houden met fillers, botox, liposuctie en facelifts – praten ze vooral over het belang van innerlijke schoonheid. Het roept een mix op van afkeer, nieuwsgierigheid, leedvermaak. Vergezeld door de vraag: wanneer zou ik voor de bijl gaan? Want, wie wil er nu niet jong en mooi uitzien? In 2006 leek de film typisch Amerikaans. De behandelingen, kostbaar en ingrijpend, leken niets voor nuchtere Nederlanders. Inmiddels, nu de prijzen zijn gedaald en de veroordeling is afgenomen, is het in sommige kringen gemeengoed. Steeds jongere mensen laten zich ‘behandelen’, hun voorhoofd en kraaienpootjes gladstrijken, hun lippen ‘opblazen’ en onwelgevallige vormen slinken of juist opvullen.