Esther Bruggink
Rapunzel, Rusalka, Planten in quarantaine
Sprookjes en mythes vormen een inspiratie voor het werk van Esther Bruggink. Zo ook bij Rapunzel en Rusalka, de twee werken die zij toont op Septembergras. Rapunzel van de gebroeders Grimm verhaalt over een jong meisje dat in een toren gevangen wordt gehouden. Haar lange haar, “zo fijn als gesponnen goud”, laat zij uit de toren hangen in de hoop op ontsnapping naar de buitenwereld. Deze Rapunzel is niet de jonge versie die op haar prins wacht. Dit is een oudere vrouw die vol gratie haar zware vlechten torst. Terwijl haar haren groeien, vult haar leven zich. Met zware en met lichte dingen. Net zo lang tot de vlechten (gefabriceerd van mohair en houtlijm) de grond reiken, en haar tijd op is.
Rusalka, de kleine zeemeermin, betaalde een hoge prijs. Ze ruilde haar stem in voor benen om op aarde te kunnen leven en verliest daarmee haar eigenheid (haar stem). Esther redt Rusalka. Ze geeft de kleine zeemeermin longen, zodat ze boven water kan ademen. Ofwel twee ragfijne vleugels. Hoe dan ook, Rusalka blijft kwetsbaar. Net als wijzelf. Zoals de zeemeermin haar stem inruilt voor een bestaan op aarde, zo onderzoekt de mens, nu hij de aarde bijna heeft opgebruikt, mogelijkheden om in de ruimte te leven. In de kas plaatste Esther haar delicate ‘Planten in quarantaine’. Ze staan niet stevig in de grond, maar zweven, alsof ze, net als Rusalka, op weg zijn naar een andere wereld.
